چـو آفتـابِ مـي از مشـرقِ پيالـه برآيد ز بـاغِ عـارضِ سـاقي هـزار لالـه برآيد
نسيـم در سـرِ گـل بشكند كلاله سنبـل چو در ميـانِ چمـن بويِ آن كلاله برآيد
شكايتِ‌شبِ‌هجران نه‌آن‌حكايت‌حالي‌ست كـه‌شمّه‌اي ز بيانش بـه‌صد رساله برآيد
ز گردِ خوانِ نگونِ فلك طمع نتوان‌داشت كه بـي ملالتِ صد غصّه يك نواله برآيد
گرت چونوحِ نبي‌صبرهست در غمِ‌طوفان بـلا بگـردد و كـامِ هـزارسـالـه برآيد
به‌سعيِ خود نتوان برد پي به‌گوهرِ مقصود خيـال بـود كـه‌‌ايـن كـار بي‌حـواله برآيد
نسيمِ زلفِ تو گر بگذرد به تربتِ حافظ
ز خاكِ كالبدش صـد هـزار ناله برآيد
موفق كسي است كه در همه امور با تمام وجود توكل بر خدا داشته باشد و راضي به داده او باشد. ارتباط با خالق هستي آرامش بدنبال دارد و روند زندگي را نبايد با امور مادي سنجيد در حالي كه امور مادي را هم نبايد ناديده گرفت. تلاش نشانه زنده بودن يك فرد است. شخص با نفوذي با او مخالفت مي‌ورزد اما مشكلات هر چه بزرگ باشد خدا بزرگتر است.
